Nadat John zijn eerste 16 maanden als drager achter de rug had, gaf de eigenaar van Dragerscentrale Utrecht aan dat hij wilde stoppen met het bedrijf en vroeg hij John om de zaak over te nemen. Zo startte John op 58-jarige leeftijd een leven als ondernemer. ‘Ik ben de zaak meteen op mijn eigen manier gaan leiden. Een beetje op de militaire manier, zoals ik gewend was uit mijn carrière bij Defensie. Iedereen moest vanaf dat moment netjes, gestructureerd en goed voorbereid te werk gaan. De oudere dragers vonden dat maar niks en stopten er geleidelijk mee. Hen heb ik vervangen door jonge studenten. Zij werken zoals ik vind dat het moet.’ 

De nieuwe aanpak bleek een succes, want het bedrijf groeide snel. De dienstverlening werd uitgebreid: naast het dragen van kisten ging het bedrijf ook overledenen verzorgen en vervoeren. John: ‘Wij zijn geen uitvaartonderneming, wij leveren diensten aan deze ondernemingen. Inmiddels doen we de verzorging en het vervoer voor ongeveer 20 uitvaartondernemingen en leveren we dragers aan meer dan 50 ondernemingen. Dat doen we met 40 medewerkers. Sommigen zijn in vaste dienst, maar we werken ook met zzp’ers en oproepkrachten.’

John is ongeveer 50 uur per week bezig met zijn bedrijf, en dat op 67-jarige leeftijd. ‘Wat moet ik dan? Wachten tot ik dood ben? Ik hou van werken; het zit niet in me om niks te doen. Daarom zit ik ook in het bestuur van de voetbalvereniging in mijn geboortedorp en beheer ik het kerkhof in het dorp waar ik woon. Gelukkig heb ik ook nog tijd voor ontspanning. Zo voetbal ik graag; iedere dinsdagavond trainen we met ons team en op zaterdagmiddag spelen we competitiewedstijden.’ 

John wil nog minimaal 3 jaar doorwerken binnen zijn bedrijf. ‘Als mijn houdbaarheid op is en mijn klanten en medewerkers gaan me een oude man vinden, dan stop ik ermee. Hopelijk neemt 1 van mijn 4 kinderen het bedrijf dan over. Ze helpen nu al mee tussen hun colleges door en als de nood aan de man is, springt mijn vrouw ook bij.’

‘Het mooiste aan mijn werk vind ik het verzorgen van overledenen’, vervolgt John. ‘Wij komen binnen bij mensen op het meest kwetsbare moment: er is net iemand overleden. Dat is ontzettend verdrietig. Het is aan ons om de overledene goed te verzorgen en toonbaar te maken. Dit is een belangrijke taak richting de nabestaanden, en het moet in 1 keer goed gaan. Dat geldt ook voor het dragen van de kist tijdens de uitvaart, dat kun je niet overdoen.’

John geeft graag een tip mee aan mensen die bijna met pensioen gaan of net met pensioen zijn gegaan: ‘Hou je ogen open en kijk of je een parttime baantje kunt vinden. Werken houdt je vitaal, het geeft je betekenis binnen de maatschappij én het levert een extra zakcentje op.’