Grace weet nog niet eens zo lang dat ze autisme heeft, sinds 2015 pas. “Dat was een opluchting. Ik voelde me altijd al anders maar kon er nooit de vinger op leggen. Ik hoefde niet meer de hele tijd aangepast gedrag te vertonen. Drukke plaatsen, feestjes: dat is niks voor mij. Nu hoef ik ook niet meer te doen alsof ik het leuk vind.”
Ook op haar werk viel er meer op z’n plek. “Zoals nachtdiensten die me altijd ontzettend veel stress en energie kostten. En evenementen waarop ik helemaal leegliep. Moest ik werken met Koningsdag, dan moest ik daar bij wijze van spreken een week van bijkomen. En dat kan simpelweg niet. Je kunt je niet ziek melden, want je bent niet echt ziek.”
“Nu wist ik waar het vandaan kwam en kon ik dit bespreken met mijn teamleiding. Evenementen en nachtdiensten hoef ik niet meer te doen. Dat helpt enorm. Nu kan ik dit werk blijven doen. Hier ligt echt mijn passie. Ik ben ook autisme ambassadeur, en help teamchefs en andere collega’s met autisme. Daar wil ik in de toekomst meer mee doen.”