Toen ze hoorden dat er een kleinkind onderweg was, waren ze totaal verbaasd. Marie-José: “Onze oudste zoon en schoondochter hadden hun kinderwens nooit ter sprake gebracht. Wij waren verrast en super blij.” Van hun middelste zoon wisten ze dat hij graag kinderen wilde en 8 maanden geleden werd Mischa geboren.

Dat Loek en Marie-José graag wilden oppassen wisten ze meteen. Verwachtingen over hoe het grootouderschap zou zijn, hadden ze niet. Maar nu de kleinzonen er zijn, is er een nieuw gevoel. “Ik ben dol op mijn eigen jongens, maar ik ben nu nog gekker op de kleintjes. Het is nu veel makkelijker dan vroeger”, vertelt Marie-José.

Loek vult aan: “Vroeger lag de verantwoordelijkheid voor het opvoeden bij ons. Nu is het allemaal relaxter. We accepteren meer van de kleinkinderen dan indertijd van onze 3 zonen. Opvoeden dat doen de ouders. Tuurlijk zijn er grenzen als het gaat om wat wel of juist niet mag. Maar ik twijfel niet meer of ik consequent genoeg ben of juist te streng.”

De kleinzonen komen ieder 1 dag per week naar opa en oma. Die hele dag staat dan in het teken van Jonah of Mischa. Ze gaan altijd naar buiten met de jongens. Een stukje lopen, een speeltuin bezoeken, treinen kijken op de spoorbrug of zelfs naar het DAF Museum.

Er zijn momenten waarop ze extra genieten van de kleinkinderen. Loek vertelt: “Een volwassene lacht vaak automatisch mee met een ander. Dat is sociaal wenselijk gedrag. Wanneer ik lach om wat mijn kleinzoon zegt of doet. En hij ziet dat, dan lacht hij niet terug. Hij verrekt nog geen spier! En vraagt dan: ‘Opa waarom lach je?’ Dat is zo komisch.”

Marie-José: “Eigenlijk lachen we vaak als een van de kleinzonen ‘stout’ is. De smoesjes die zo’n klein mensje verzint om z’n zin te krijgen, zo grappig. Als moeder ervaar je dat anders dan als oma.”

Voordat Loek en Marie-José begonnen met oppassen, maakten ze duidelijke afspraken met hun zonen en schoondochters. Afspraken over wat de kleinzonen wel en niet mogen eten, hoe laat er een dutje nodig is en over de ophaaltijden. Allebei de stellen hebben een andere opvoedstijl. Het ene koppel is consequent en het ander is wat vrijer. Maar afspraak is afspraak, zo blijkt wel.

“Laatste wilde Jonah geen middagdutje doen. Dan haalt hij alles uit de kast om niet te hoeven slapen. Van vlijen tot boos worden. Na 1 uur viel hij eindelijk in slaap en dat kostte mij veel energie. Vroeger met mijn zoon zou ik naar beneden zijn gegaan. Maar het middagdutje hebben we nu eenmaal met de ouders afgesproken. Dan doe ik mijn best om hem in slaap te krijgen. Ik voel mij verantwoordelijk naar mijn zoon en schoondochter”, legt Marie-José uit.

Loek vindt het prijzenswaardig om te zien hoe toegewijd zijn vrouw is als het gaat om de kleinkinderen. “Als oma is ze 100% geslaagd.” Nu Loek gepensioneerd is, heeft hij alle tijd en aandacht voor Jonah en Mischa. Marie-José: “Toen onze zonen klein waren werkte Loek. Hij zag onze jongens minder intensief opgroeien en ontwikkelen, dan nu bij onze kleinkinderen. Ik geniet het meest als een kleinzoon naar hem lacht. Of wanneer een kleinzoon om aandacht van opa vraagt.”

Krijgen de geraniums ook bij u geen water? En wilt u uw verhaal met ons delen? Stuur een e-mail naar ingesprekmet@abp.nl. Wie weet nemen wij contact met u op voor een interview. We stemmen het verhaal met u af voordat we het delen met de lezers van abp.nl.