“Mijn leerlingen zijn bijzonder in wat ze wél kunnen. En niet voor wat ze niét kunnen. Daarom is dit de beste baan die er is. We leiden op tot goede burgers en niet voor een diploma. Kinderen in mijn klas mag ik een nieuwe kans geven. Omgekeerd leer ik ook veel van ‘mijn’ kinderen. Zoals op tijd komen. Buiten mijn werk ben ik niet punctueel. Maar als mijn les begint om 9.15 uur, dan ben ik tot op de seconde op tijd.

Kinderen zijn onwijs grappig. Laatst was ik in een ruimte de stoelen recht aan het zetten. Zegt een leerling: ‘juf, heeft u OCD (Obsessieve Compulsieve Dwangstoornis, red.)? Dat is helemaal niet erg, hoor!’ Geen filter, hè. Recht voor zijn raap. Ze zitten vol fantasie en zijn erg nieuwsgierig. Daar haal ik veel energie uit.”

De 12 kinderen in de klas bij Steffie hebben vaak al het nodige meegemaakt. De school moet een veilige omgeving zijn. Op school is er geen zoemer die de start van de les aangeeft. Toetsen worden pas gemaakt als de klas er klaar voor is. De leerlingen wisselen niet van klas als ze een ander vak krijgen. Ze blijven de hele dag in hetzelfde lokaal met dezelfde leerkracht en twee ondersteuners.

Steffie: “We zijn er als team voor deze kinderen. Iedereen maakt dit mogelijk met passie en enthousiasme. Van klassenondersteuner tot stichtingsdirecteur. Ik word helemaal blij van dit vak. En we zijn er voor elkaar als de dag chaotisch verloopt.”

Acht jaar zit ze in het onderwijs, waarvan de laatste 4 jaar in het speciaal onderwijs. Die ervaring klinkt overal door in haar verhaal. Hoe haar lessen ondergeschikt zijn aan hoe een leerling zich voelt. “Als hij zich niet goed voelt, ga ik niet vragen: wat is 4+4?”. En hoe ze in een boekje details bijhoudt over kinderen, zodat ze niet vergeet te vragen hoe die belangrijke wedstrijd is gegaan.

Maar ook hoe je gedrag kunt sturen door het woord ‘niet’ te vermijden. Dus: ‘in de gang lopen we rustig’ in plaats van: ‘niet rennen’. “Dit geldt ook voor andere situaties. Ik zeg nu thuis ook vooral wat ik wél wil”, lacht Steffie.

“Ik heb veel praktische trucjes geleerd in de loop van de jaren. Die deel ik in een online academy. Het gaat erom dat je een kind écht ziet. En ja, het klopt dat het er in mijn klas ‘maar’ 12 zijn. Tegenover 30 in een reguliere klas. Maar deze kinderen hebben meer problemen die extra aandacht vragen.

Er zijn ook dagen dat het minder goed gaat. Kan ik dat goed loslaten? Nee. Dat wil ik ook niet. Dan bedenk ik iets anders.”

“De verkiezing van Leraar van het jaar is ook een prijs voor mijn team. We doen het samen. Ook grijp ik dit aan om het speciaal onderwijs voor het voetlicht te brengen. Het leukste vind ik dat ik mensen, andere genomineerden, tegenkom met dezelfde drive en passie. Ja, ik ben echt een onderwijsgekkie. Het is prachtig als ik straks 70 ben en iemand tegen mij zegt: ‘dat heb ik geleerd bij jou in de klas’. In die schoolbanken zit de toekomst. Dat is toch mooi!”