Gerrie snapt heel goed hoe jongeren kunnen vastlopen met hun administratie. Zelf had hij ook geen vliegende start in zijn carrière. Lange tijd wist hij niet wat hij wilde. Hij koos voor de MEAO, omdat zijn broer daar ook naartoe ging. Maar na een paar keer blijven zitten (‘vréselijk, die talen!), ging hij zonder diploma van school.

“Gelukkig had ik een talent voor cijfers. Via het toenmalige arbeidsbureau kon ik in 1978 aan de slag op een administratie van een school Maastricht. Na 2 jaar kreeg ik een vast contract. Toen was ik 23 jaar. Door fusies werkte ik voor verschillende organisaties, maar ik ben altijd in het onderwijs gebleven.”

“Het contact met leerlingen vond ik fantastisch. Als ze kwamen klagen over hun rooster, legde ik het systeem uit en vroeg ze: ‘Heb jij een betere oplossing? Dan hoor ik het graag!’ Even was ik Hoofd Personeelszaken. Ook zat ik in de Ondernemingsraad. Ik heb altijd graag anderen geholpen.”

“Toen mijn vrouw ernstig ziek werd en ik voor de tweede keer een burn-out kreeg, ben ik in overleg met mijn werkgever met vroegpensioen gegaan. Financieel kostte me dat wat. Maar mijn pensioen van ABP samen met eigen spaargeld maakte dat wel mogelijk.

Door een spreadsheet te maken met alle keuzeopties (zoals deeltijdpensioen, deeltijdwerk, stoppen met werken, etc.) wist ik precies wat er kon en wat ik nodig had om ook na mijn pensioen rond te komen. Die spreadsheet heb ik nog. Dat heeft me toen zoveel steun gegeven. Ik heb ervaren hoe belangrijk het is om je geldzaken op orde te hebben. Dat gun ik anderen ook.”

Onze hulp begint met overzicht en inzicht. Ik vraag: welke organisaties krijgen nog geld van jou? De huurbaas en de telefoonmaatschappij. Dat weten de meesten wel. Maar een compleet overzicht? Dat is er bijna nooit. En dan: waar bewaar je je correspondentie? Geregeld zijn dat (ongeopende!) brieven in een doos. Die doos is vaak het startpunt om mensen te helpen”, zegt Gerrie.

Hij laat een keurige klapper zien. Daarin zitten tabbladen van het NIBUD: ‘Inkomen’, ‘Belasting’, ‘Wonen’. “Samen met de aanvrager ga ik alle brieven na en ruim deze op in de klapper. We hebben er zelfs een werkwoord voor: klapperen.”

“Digitale post maakt het vaak niet makkelijker. Je moet kiezen. Óf alles digitaal bewaren (brieven inscannen als ze nog per post komen) óf alles op papier bewaren. De mensen waar ik thuis kom, kunnen het beste hun administratie op papier bewaren. Dus help ik ze met de aanvraag van een DigiD. Dan kunnen ze inloggen en belangrijke documenten printen. Dat is voor hen overzichtelijker.”

Dat geldt trouwens ook voor andere geldzaken. “Hoe tastbaarder, hoe beter. Contant geld is beter dan pinnen. Koop spullen in de winkel en reken direct af. Online kopen op afbetaling? Doe het niet! Want mensen hebben de neiging zichzelf rijk te rekenen”, is de ervaring van Gerrie.

“Dan zeggen ze: ik krijg nog geld terug van een reclameactie of die vriend moet mij nog een tikkie betalen. Dat geld heb je nu nog niet, hè! En ergens ik snap dat ook wel. Als je financiële problemen hebt, wil je daar niet de hele dag mee bezig zijn.”

Behalve een gebrek aan overzicht, merkt Gerrie dat veel mensen het contact met de Belastingdienst mijden. “Ze weten niet hoe het werkt en zijn bang om fouten te maken. Dat is jammer, want je hoeft niet alleen te betalen. Bij de Belastingdienst is ook geld te hálen. Denk aan toeslagen of teruggaven. Dit jaar heb ik veel mensen geholpen met hun energietoeslag.”

Humanitas heeft een aparte afdeling voor jongeren en geld. Soms is het een bewuste keuze om een ouder iemand te sturen naar een jongere met geldproblemen. “Vorig jaar was ik bij een 23-jarige man. Hij had slecht contact met zijn ouders, zijn vriendin had het uitgemaakt en daarbij zijn spullen vernield, er waren problemen met de huisbaas en toen verloor hij ook nog zijn baan. Hij zag het helemaal niet meer zitten. Ik heb hem kunnen helpen door een uitkering aan te vragen en nieuw meubilair te regelen.”

“Of die keer dat ik een 24-jarige vrouw heb geholpen die getrouwd was met een buitenlandse man. Zij werd zwanger, keerde terug naar Nederland met als doel om hier samen een bestaan op te bouwen. Maar zijn immigratie leverde problemen op. Gevolg: zij was alleenstaand moeder. Van immigratieproblemen heb ik geen verstand. Maar waar ik haar wél mee kon helpen, was het aanvragen van de kinderopvangtoeslag, zodat ze kon werken en in haar eigen levensonderhoud voorzien.”

“Ik heb gemerkt dat het me energie geeft als ik anderen kan helpen. Ik had ook 5 dagen kunnen gaan fietsen, wandelen en op het terras zitten. Dat doe ik ook graag, daar niet van. Maar op lange termijn zou ik daar ongelukkig van worden. Ik help jongeren, maar via vakbond CNV Connectief ook andere doelgroepen met financiën en pensioenvragen. Je doet iets voor een ander en je krijgt daar ook veel dankbaarheid en positieve energie voor terug.”

Bent u (of kent u) ook iemand bij wie de geraniums geen water krijgen, doordat u het veel te druk heeft met genieten van het leven? Dan zijn we heel benieuwd naar uw verhaal. Stuur ons een e-mail en mogelijk nemen we contact met u op voor een interview. We stemmen uw verhaal met u af voordat we het delen met de lezers van ABP.nl.