De beweegreden van Henk om het onderwijs binnen te stappen gaat terug naar de tijd dat hij jong was. “Ik meldde mij bij de Zondagsschool en genoot ervan om kinderen de Bijbelse verhalen te vertellen en te zingen met ze. De band met deze kinderen raakte me, wat zou het mooi zijn om daar mijn beroep van te maken. Deze zondagsschool was voor mij een duidelijke aanleiding om het onderwijs in te gaan. Daar heb ik nooit spijt van gehad.”

Henk werkte zowel in het basisonderwijs als in het hoger onderwijs. Hij kreeg tussendoor het verzoek om twee nieuwe scholen op te richten in de toen nieuwe Utrechtse wijk Overvecht. “Dat was een enorme klus. Ik moest leerplannen schrijven en natuurlijk alle leermiddelen aanschaffen voor de nieuwe school. Ik begon met 30 leerlingen. Een jaar later waren het er 230 en weer een jaar verder 330.”

Na ruim 40 dienstjaren kreeg Henk de kans om vervroegd uit te treden. Ook de periode dat hij in militaire dienst zat, telde mee. Hij was 59 jaar oud en besloot nog niet te stoppen. “Het kwam te vroeg. Het was een heerlijke school waar ik werkte. Dus ik ben nog een paar jaar doorgegaan.”

Ondertussen was Henk via zijn kerk in het centrum van Utrecht, in aanraking gekomen met de organisatie die zich inzet voor hulp aan dak- en thuislozen. Dat sprak hem enorm aan. Hij wilde ook in de bres springen voor deze groep. “Hun verhalen raken me.”

De eerste avond dat Henk in de dak- en thuisopvang aan de slag ging was de avond voor kerst. Dat weet hij nog goed. “Anderen zaten thuis kerstmis te vieren. En om deze mensen zonder woning daar te zien, dat raakte me gewoon. Soms kan ik een heel emotioneel mens zijn. Die avond heb ik het besluit genomen: voor deze mensen ga ik me inzetten. Dat is een beetje uit de hand gelopen.”

Vorig jaar maart vierde Henk zijn 25-jarig jubileum als vrijwilliger bij de dak- en thuislozenopvang. Dat bleef niet onopgemerkt. Het werd een feestelijk moment toen de Utrechtse burgemeester Sharon Dijksma hem de Speld van de stad Utrecht uitreikte. “Zo lang ik het kan opbrengen, zal ik me blijven inzetten”, reageerde hij toen. En dat herhaalt hij ook nu weer. “Ik vind het heerlijk om te doen. Zolang ik gezond blijf, ga ik hiermee door.”

De meest bijzondere verhalen van dak- en thuislozen deelt hij tijdens lezingen voor bijvoorbeeld leden van de Rotary of Lions clubs en veel andere verenigingen. Het geld dat hij hiermee verdient is bestemd voor gratis maaltijden voor dak- en thuislozen. Ook hoopt hij door deze lezingen meer begrip te kweken voor deze groep. “Mensen hebben vaak een verkeerde indruk van daklozen. Noemen daklozen bijvoorbeeld schorriemorrie. Maar voor bijna niemand is dakloos zijn een keuze. Ze zijn in beroerde omstandigheden terecht gekomen. Zo ontmoette ik in de daklozenopvang bijvoorbeeld een aan lagerwal geraakte professor, het gevolg van te veel drank. Je komt van alles tegen.”

Nog altijd draait Henk 2 keer in de maand als vrijwilliger mee in de daklozenopvang. Hij helpt op de opvangplek op het Jansveld bij het loket waar daklozen zich melden voor een overnachting. Later op de avond serveert hij koffie en maakt een praatje met degenen die een slaapplek toegewezen hebben gekregen. “Ik vraag dan niet: hoe kom je hier? Ik laat ze zelf vertellen wat ze kwijt willen. Tijdens zo’n gesprek zie je vertrouwen groeien.”

Beroemd zijn de gevulde eitjes die hij regelmatig maakt voor de dak - en thuislozen in de opvang. “Dat is een traditie geworden. Als ik binnenstap met mijn schaal dan hoor ik: daar is Henk weer met zijn eitjes.” Als hij bij de dak- en thuislozen is geweest dan is Henk blij dat hij iets voor deze mensen heeft kunnen betekenen. Daarnaast vindt hij het ook belangrijk om lichamelijk actief te blijven. “Mijn tip voor anderen is dan ook: blijf actief, doe dingen waar je plezier in hebt. En voor mij is het belangrijk om iets te betekenen voor anderen. Daar krijg ik enorm veel voor terug.”