Regisseur Sander Ligthart zei hier vorig jaar tijdens de première over: “Mijn idee was dan ook om kijkers inspiratie te geven over duurzaamheid, welzijn en kansengelijkheid. Ze een verhaal te vertellen dat pensioenopbouwers en pensioengenieters, mensen met een hart voor onderwijs, wetenschap, defensie en politiek, anders laat kijken.”
Wat de documentaire ook bijzonder maakt is de plek. De verschillende generaties delen hun verhaal in een gele Amerikaanse schoolbus die door Nederland reist. Alle deelnemers zijn geboren in een ander decennium. De jongste deelnemer is de 10-jarige basisschoolleerling Roxanne. Zij vertelt over haar passie voor de natuur.
De oudste deelnemer aan de documentaire is oud-politicus en kinderboekenschrijven Jan Terlouw. Hij zegt in de film over het verdwijnen van de biodiversiteit. “We zijn bezig de natuur als slaaf te behandelen in plaats van als vriend.” Maar hij blijft hoopvol: “Als je geen hoop hebt, is er geen toekomst.”