In de serie ‘Hoezo Geraniums’ komen gepensioneerden aan het woord die niet achter de geraniums willen én kunnen zitten. Hoe gaat het ze af om met pensioen te zijn? Arjen Stolk (70) werkt fulltime als restaurateur van harmoniums. Dat zijn orgels die door middel van 2 pedalen van lucht worden voorzien. Hij doet dit vanuit het dorpje Herand in Noorwegen, waar hij 18 jaar geleden naartoe verhuisde. “Dit is mijn passie, mijn hobby en mijn werk.”
Begin deze eeuw ging Arjen met zijn toenmalige vrouw op vakantie naar Noorwegen. Hij bezocht onder meer een demonstratie van een zaagmolen op waterkracht in het dorpje Herand. “Tijdens die demonstratie overviel mij het gevoel dat ik daar thuishoorde, in dat kleine dorp met 200 inwoners”, aldus Arjen. “Na de vakantie ging ik gewoon weer aan het werk bij het bedrijfsbureau van werk- en leerbedrijf Oostergo in Dokkum. Maar ik was daar niet gelukkig. Toen Oostergo een reorganisatie aankondigde, wist ik wat mij te doen stond: teruggaan naar Herand om te kijken of ik daar kon gaan wonen en werken.”
Oostergo ondersteunde Arjen bij zijn terugkeer naar Herand, ook op financieel gebied. “Als test ben ik er 3 maanden gaan wonen. Het plan was om de zaagmolen op waterkracht te gaan beheren. Dat was het begin van mijn avontuur in Noorwegen.”
De verhuizing naar Noorwegen zorgde voor rust en vrijheid. “Het is een schitterend land. En doordat ik in mijn eentje was geëmigreerd, kon ik voor het eerst in mijn leven doen wat ik wilde zoals ik het wilde. Ik kwam los van bepaalde patronen waarin ik vastzat in Nederland. Daarnaast lijkt de Noorse mentaliteit op de Nederlandse, waardoor ik me er direct thuis voelde.”
Het avontuur als zaagmeester kwam na 1,5 jaar ten einde. Gelukkig was Arjen vrij snel na zijn emigratie een klusbedrijf gestart. “Ik ben goed in restauratiewerk. Na mijn periode als zaagmeester restaureerde ik de houten versieringen van diverse huizen die in Zwitserse stijl zijn gebouwd.”
Toen hij tijdens een concert in een kerk opmerkte dat het harmonium valse tonen produceerde, bleek dat het begin te zijn van een nieuwe carrière. Hij mocht het harmonium stemmen en al snel volgden meer opdrachten uit het hele land.
“Dit is mijn passie, hobby en werk gecombineerd”, geeft Arjen aan. “Ik kan er niet van leven, maar ik ontvang gelukkig pensioen vanuit Nederland. Daarnaast werkt mijn Noorse vrouw ook en verdienen we aan de verhuur van 2 verdiepingen in ons huis aan toeristen. Het mooiste aan dit werk is het resultaat. De vreugde die mijn klanten en ik krijgen wanneer ik een wrak een nieuw leven heb gegeven, is onbeschrijflijk.”
Op zijn 70e werkt Arjen nog steeds fulltime. Waarom gaat hij niet rustiger aan doen? “Omdat ik nog steeds de enige in Noorwegen ben die dit vak uitoefent. Hierdoor is de wachttijd voor nieuwe klanten inmiddels 2,5 jaar. Er is nog niemand die mij kan opvolgen en ik voel de verplichting om alle klanten te helpen. Ook wil ik ervoor zorgen dat het vak bewaard blijft voor de toekomst.
Gelukkig is er iemand van 29 jaar die mogelijk mijn werk over een paar jaar wil overnemen. Later deze maand komt hij kennismaken. Het is de bedoeling dat ik hem 2 jaar opleid en dat hij daarna nog 1 jaar in de leer gaat bij een bedrijf dat orgels bouwt. Ik ben in onderhandeling met het lokale Hardanger en Voss Museum om het handwerk bij hen onder te brengen. Zodat mijn opvolger daar in dienst kan treden en het restauratiewerk kan voortzetten.”
Arjen is een schoolvoorbeeld van iemand die de geraniums mijdt na zijn pensioenleeftijd. Heeft hij een tip voor mensen die twijfelen om door te werken na hun pensioenleeftijd? “Wat ik geleerd heb in mijn leven, is dat je moet durven luisteren naar je hart. Je mag je hoofd gebruiken, maar luister naar je hart. Ik ben van de naoorlogse generatie die vooral het hoofd moest gebruiken. Toen ik jong was, wilde ik orgelbouwer worden. Maar ik moest studeren van mijn vader. Daardoor heb ik in eerste instantie mijn roeping gemist. Ik had eerder naar mijn hart moeten luisteren. Gelukkig ben ik op latere leeftijd alsnog in het diepe gesprongen.”
