Na zes jaar samenwonen en lief en leed delen, besloot Rosa (29) samen met haar partner Charlie (31) dat het beter was om uit elkaar te gaan. Het was geen makkelijke beslissing. De liefde was er ooit volop geweest, maar ergens onderweg waren ze elkaar kwijtgeraakt. ‘We houden nog steeds van elkaar, maar niet genoeg om samen verder te gaan,’ vertelt Rosa.
Wat haar verraste, was de hoeveelheid praktische probleempjes die de breuk met zich meebracht. Niet de grote emoties – die had ze verwacht – maar juist de alledaagse ongemakken. ‘Ik dacht dat het lastigste zou zijn om Charlie niet meer te zien, maar het zijn de kleine dingen die me blijven prikkelen.’
Banaal
Zo ontdekte Rosa dat bijna alle abonnementen op Charlie’s naam stonden. Op een ochtend tijdens het ontbijt wilde ze haar favoriete afspeellijst op Spotify Premium aanzetten, maar kreeg ze plots reclames tussendoor. ‘Het klinkt zo banaal, maar dat soort dingen maakt ineens heel duidelijk dat je niet meer samen bent.’ Netflix bleek een soortgelijke uitdaging. ‘Dat account was ook van Charlie. Mijn opgebouwde kijkgeschiedenis is daarmee verdwenen. Het algoritme snapt me nu niet meer.’
Uit ‘the family’
Vlak voor de breuk was Rosa nog erg actief op Duolingo. Ze leerde Italiaans omdat ze er samen op vakantie zouden gaan. ‘Ik ben nog niet verwijderd uit Charlie’s Duolingo Family. En nee, dat is natuurlijk niet het eind van de wereld. Wat ik wel echt zal missen is de band met Charlie’s ouders. Ik had vooral een hele fijne relatie met zijn moeder. We belden vaak en konden uren kletsen, ze voelt een beetje als een vriendin. Nu weet ik niet goed of ik haar nog kan bellen, of dat het raar is. We gaan het zien.’
Afmelden en weer door…
De financiële scheiding was makkelijker, vond Rosa. ‘Dat gaat alleen maar over geld, en dat vind ik niet echt boeiend. Dus die gezamenlijke rekening is gewoon netjes verdeeld. We hadden ook een klein partnerpensioen opgebouwd in zes jaar tijd. Hoewel we dat ook konden verdelen, hebben we het toch zo gehouden. Wel moesten we elkaar officieel afmelden als partner bij onze pensioenfondsen. Omdat we niet getrouwd waren en ook geen samenlevingscontract hadden. Toen voelde het wel echt, weet ik nog. Het is misschien omdat het mijn eerste keer is. Dat ik opkijk van de hoeveelheid kleine, praktische dingen die om de hoek komen kijken als je uit elkaar gaat. Het voelt soms alsof onze liefde niet eindigde met tranen, maar met bureaucratie en algoritmes.’
